Zee-armen

De getijden

Het thema: de getijden, wil ik uitbeelden in een mens figuur waarin de beide armen een circulaire beweging maken, een meander.
De getijden: een herhalend patroon van eb en vloed, als gevolg vd zwaartekracht vd maan en de zon
‍

-een beweging van heen en weer, hoog en laag water, een sinus, aanzwellen/afnemen, in en uit, stroming vh water, transport van sediment,
-maar ook een beweging van het komen en gaan van boten...toerisme
-uitwisseling : exchange : het in en uitwisselen van zoet en zout water, het verplaatsen van zand, sediment door wind en water in mijn beeld komt dat op de volgende manier tot uiting:
-de zee-armen: in de betekenis van het in en uitstromen van het Noordzeewater in de Waddenzee, de vertaling van eb en vloed, het wassende water en het dalende water, de vaargeulen, de zeestromen, het meanderende, de herhaling, het heen en weer, de waterloop, zandloop rond het eiland, het komen en gaan van boten en toeristen. Een patroon van herhaling, circulair/meanderend, de beweging van komen en gaan. de circulaire bewegingen van getij/boten/mensen/zand
-de handen en vingers: de nerven, rimpels, ribbels van het zand/de zee/de windveren in de lucht
-het gezicht: als het eiland Texel tussen de zeestromen, de afzetting van het zand, waarin Texel historisch een afzetting/sediment is. In het mythologisch verhaal over getijden wordt gesproken over het ademend beest en Texel dus een reëel mythologisch gezicht krijgt. Of als het sediment, een kristal, een symbolische zandkorrel welke door de zee heen en weer wordt geschoven. als het zwevende slib in de zeearmen.
-de ribben /longen: het zoete water wat uit de landstromen komt: exchange
-wind (in de golvende bovenarm, als een zeil boven het hoofd)
-de Forel Ule kleuren schaal, van het sediment/slib/plankton gehalte in het water: (tekeningen, graveringen, structuren en kleurverlopen in de transparante kleur platen)
-kosmos (vertaal ik in de tekening…voor mij zijn de deeltjes in het water als de deeltjes in de kosmos)
‍

Alles beweegt hier, de boten, de zee, de meeuwen, de toeristen die in stromen auto’s het eiland op en afgaan. mijn beeld staat stil: het beeld is een beweging op zichzelf, een verbeelding van beweging. het moet een rustpunt zijn, een bezinning in dat midden van chaos. de rust van die natuur.

‍