Transpanoramis

Het Transpanoramaris: uitkijk over zee...

Niet de verten, de verre reizen, maar de zoektocht naar binnen... De gekleurde 'zeilen' verticaal in een cirkel opgesteld, elkaar overlappend als een diafragma.

De bijna sacrale binnenruimte had het effect van je besloten voelen door water, terwijl je toch door de 3 transparante lagen de buitenwereld kon zien. En werd je onder water geluid gewaar, gemengd met het dagelijkse omgevingsgeluid, wat een vervreemdende werking had.
s'Avonds, door de lagen heen lopend, kwamen de voorstellingen los van het doek en leken te zweven.

Met kerst plaatste ik in de binnenruimte 1000 kaarsjes en projecteerde ik van buiten de cirkel dia's van het 'Lac de lumiere' op de transparanten. De totale cirkel veranderde door zijn transparantie in een driedimensionale lichtbundel. Hierdoor werd ik nieuwsgierig naar bewegende projectie en plaatste ik 10 videobeamers buiten de cirkel waar om en om 2 elkaar aanvullende video's geprojecteerd werden op het doek. Het geluid verleende toegang tot het beeld. Het bewegende spel op de verschillende lagen van het doek schiep letterlijk en figuurlijk een dubbel beeld en maakte de schilderingen loskomend van het doek en de projectie driedimensionaal. De videofilms zijn fragmenten uit mijn voorgaande projecten en hadden het gegeven van lucht overgaand in water in vuur. Het publiek stond er middenin:vanuit de droom werd het daardoor een stukje werkelijkheid, waar even geen ontsnappen aan was.

Kun je fietsen over de bodem van de zee? Kun je lopen over water? Één Luchtspiegeling... daar waar water en vuur elkaar raken: zindering van verlangen, maar ik kan er niet leven ...

‍

Twintig transparante geverfde doeken, met een doorsnede van 30 meter.

Beeldentuin de Hazelaar, Soest, 1998-1999

‍

‍