Waterzuil
2018
Nijkerk
Ondergaan, onder-gaan
Waar ooit de dansende golven van de zee, het ritme van de drenkelingen bepaalden, komt In de installatie van Linda Verkaaik het ruwe ritme van de zee tot stilstand.
De figuren zweven er nog, hun huid rimpelt door het wuivende water.
Verdrinken lijkt een dans, het is zweven in een vacuüm.
De waterzuil:
Eglise Engloutie, een ballet van Jiri Kilyan, op muziek van Debussy, is gebaseerd op een Bretonse legende uit de 5e eeuw
Na het maken van het Nationale Herdenkingsmonument op Marken wilde ik verder met het thema verdrinken. Het erna
het zweven in een vacuüm wordt een soort dans,
opgesloten in een medium waar je niet uit weg kan.
dat is voor mij het leven zowel als de dood…
Dat is voor een ballerina de choreografie, die voor haar de danspassen bepaald, als was ze een marionet.